Blog 42, terug in de Algarve en in een lockdown.

20 januari 2021, ongeveer 230 km gereden.

Lieve allemaal,

Vanuit Evora zijn we dus richting het zuiden gereden, de Algarve. 

Wanneer we weer op bekend terrein komen, voelt het als een soort thuiskomen. We zijn dan ook al 2 maanden in Portugal en grotendeels in de Algarve geweest. Gek hoe snel een omgeving die je eerst niet kent, dan toch als vertrouwd kan aanvoelen. 

We zoeken samen met Joyce en Bart een camperplek, maar komen er al snel achter dat het enorm druk is! Jeetje volgens mij wil iedereen in het zuiden zijn!! 

Uiteindelijk vinden we einde van de dag gelukkig een plek bij Faro. Het is een kleinschalige camperplaats met ruime plekken. 

Al vrij snel komt er een Nederlandse vrouw en haar Engelse man ons welkom heten. Aardige mensen, al hebben ze wel wat minder fijn nieuws.... Er zou de volgende dag een totale lockdown starten in Portugal...😟 De details zijn nog niet bekend en de eigenaar komt de volgende ochtend meer vertellen. 

We zijn even met z'n viertjes van stuk gebracht. Wat doen we nu? Blijven we hier? Gaan we naar Spanje? Hoe is eigenlijk de omgeving hier? De plek is goed, maar kunnen we het hier langere tijd naar onze zin maken? Zijn de supermarkten op fietsafstand? En wat betekent hier een lockdown? Vele vragen en onzekerheden, maar we besluiten om eerst maar eens de details van morgen af te wachten.

We krijgen de volgende dag te horen dat de lockdown betekent dat alle niet essentiële winkels dicht gaan, horeca enz dicht, zoveel mogelijk thuis blijven, maar gelukkig mogen we nog wel naar het strand, het natuur gebied en wandelen en fietsen. Oké dat is fijn, we kunnen er nog op uit en genieten van de natuur en de zon. We besluiten hier te blijven en gaan op ontdekkingstocht in de omgeving. De supermarkten zijn gelukkig niet ver weg en ook de zee is op fietsafstand. We zien ook een mooi natuurgebied waar we kunnen wandelen en fietsen. Het voelt goed. En natuurlijk hebben we elkaar. We maken er gewoon iets van!

Zo maken we bijna iedere avond kampvuur, besluiten Joyce en ik een ' pilates challenge' aan te gaan, spelen we kappertje; we verven elkaars haar en knippen onze dode puntjes zelf, we doen wat klusjes, sporten, kletsen en helpen elkaar. 

De jongens kunnen best goed spelen hier. Al merken we wel de laatste tijd dat het soms ook een uitdaging is....🙈 Soms zitten ze elkaar in de weg en op een ander moment kunnen ze juist niet zonder elkaar. Ook is het jammer dat er geen andere kinderen zijn. En daarnaast begint onze Vin gezellig te puberen🙈 erg leuk soms.... Maar we maken er iets van. De boys hebben echt iets nodig om hun energie in kwijt te kunnen. Zo gaat Jur om de beurt met ze mountainbiken, gaan we samen fietsen, spelen we spelletjes of verzinnen ze samen een parcours met allerlei schoolopdrachten. Soms gaat het super goed en soms is het zeer intens met twee echte boys!

Gelukkig kunnen Joyce en Bart ook wel wat aan🤪 En vinden we het super gezellig nog zo samen. Zo gaan we samen naar het strand om daar te picknicken en spontaan gaan de mannen het ijskoude water in. Ik voel dat ik dit ook wil en trek ook mijn kleren uit, hup in lingerie in de ijskoude zee!! Wauw wat een boost!! 💪 S'avonds bestellen we pizza om bij ons in de camper op te eten, nog een verlaat etentje samen voor ons 12,5 jarig huwelijk 💖 Daarna lekker opwarmen bij het kampvuur! 

Helaas kregen we gisteren minder goed nieuws. De lockdown wordt nog strenger... Dit betekent dat we niet meer ' stil mogen staan' buiten. Of te wel je mag alleen maar met de auto rijden, lopen of fietsen, maar niet stil gaan staan of op een bankje gaan zitten. Ook worden de stranden afgesloten... Ondanks dat we weten dat dit overal is of gaat gebeuren, is dit echt een domper. Hiervoor zijn we niet gaan reizen en hebben we niet alles verkocht in Nederland 😥 En nu? Toch probeer ik niet te negatief te zijn en te kijken naar wat wel kan. Maar soms is dit lastig. Jur baalt er enorm van.

We vinden het heel belangrijk om iedere dag even iets te ondernemen. Dit zit in ons en we merken dat we daar het gelukkigste van worden. Dus gaan we even mountainbiken. Onderweg fietsen we door een vissersdorp waar mensen in een soort hutjes en kleine huisjes wonen. We fietsen terug over het harde strand en onderweg zien we de politie die, inderdaad, mensen weg stuurt😟 We komen ook nog door een surfdorpje, heel erg leuk! Wel is het heel triest om te zien dat het nu een soort spookstadje is en dat alles verlaten en dicht is. We proberen toch te genieten van de natuur en de frisse lucht. Het is nou eenmaal zo...

Vandaag en morgen is het hier wat minder weer. Jur is net terug van het mountainbiken met Raf, ik schrijf nu de blog en dan kijken we zo even wat we nog gaan doen. We hopen dat het uiteindelijk, over de gehele wereld, allemaal wat positiever en vrijer kan gaan worden, maar dat hoopt natuurlijk iedereen!! 

Voor iedereen hele dikke knuffels en tot de volgende keer!!

Liefs van ons ✌🏻❤️